Vuurland
Door: Roland
Blijf op de hoogte en volg tien en ro
23 Januari 2015 | Chili, Tierra del Fuego
Nog volledig gedressed op de tropische Amazone, waren we op het vliegtuig gestapt naar Ushuaia, Fin del Mundo. Letterlijk het einde van de wereld, in de stad die het meest dicht bij de zuidpool ligt. We kwamen om half tien in de avond aan, het was nog volledig licht en ijskoud. In de winter (hun zomer) is het hier slechts 4 uur per dag donker.
Snel van de korte broek in een dikke jas en muts geschoten en onderweg naar het hotel. Het lijkt hier wel een wintersport dorp, de straatjes en huisjes voelen als Oostenrijk aan afgemaakt door de witte bergtoppen op de achtergrond.
Na een nachtje rust zijn we naar National Park: Tierra del Fuego gegaan, oftewel vuurland. Fun Fact; (die van Roland, niet van Ross) waar ik altijd als klein jongetje dacht dat Vuurland warm was en vol vulkanen, is het er eigenlijk altijd koud. De naam komt van de Spaanse veroveraars vandaan. De inheemse bevolking was ondanks de kou vrijwel altijd naakt. Ze maakten daarom op elke plek, zelfs op hun bootjes vuurtjes. Toen de Spaanse schepen aankwamen zagen ze overal lichtjes.
Bij aankomst kwamen we bij een piertje aan, waarbij elke toerist een Fin del Mundo stempel in het paspoort liet zetten door een oude man met snor. Kak, uiteraard waren wij het paspoort vergeten. We hebben daarom een paspoortje van hem gekregen met stempeltje. Toen hij ontdekte dat we uit Nederland kwamen, trok hij een oranje Unox muts tevoorschijn, zette hem op en schreeuwde Maxima, Maxima! We kregen een extra stempel 'We love Maxima’.
We liepen vervolgens de Sendero trail (kust route). Was werkelijk sprookjesachtig. De groene zee, kleine strandjes met rotsen, grasveldjes, afgewisseld met bomen begroeid met mos. Alsof je in droomvlucht in de Efteling was beland. De elfjes moest je er alleen bij denken.
De volgende dag stond er een boottocht op het programma door het Beagle kanaal met visite aan een zeeleeuwen kolonie. Ken je trouwens die mop van die boot? Juist, die ging niet. Het waaide te hard en de bootjes mochten daarom de haven niet uit. Daarom maar de bus regelen voor morgen naar Chili. Ken je trouwens die mop van die bus? Juist, die ging niet. Dag langer dus in Ushuaia blijven. Op zoek naar een hotel; paniek, geen hotel te krijgen. De laatste gevonden voor 130 euro (de volgende was 650). In een krot waar je zowel de linker als de rechter buren kon horen, zijn we met oordoppen de nacht doorgekomen.
Op weg naar Chili, zijn we nog even besnuffeld door honden. Niet op zoek naar drugs, maar naar appels. Ze zijn daar licht panisch voor ingebrachte voedingswaar.
We zijn in Punta Arenas naar een pinguïneiland geweest waar wel 70.000 pinguïns wonen. Hoewel je niet van het pad af mocht komen, trokken de pinguïns daar niet veel van aan. We konden foto's van dichtbij nemen; knuffelende verliefde pinguïns, pinguïn baby's, pinguïns die zich uitrekten, gravende pinguïns, copulerende pinguïns, we've seen it all. Alleen het dansen van de pinguïns viel vies tegen, blijken ze in de film beter te kunnen.
De terugreis op het veerbootje verliep niet voor iedereen even goed, de hoge golven zorgde voor een aantal kotsers aan boord. Gelukkig hielden wij ons sterk. Na Punta Arenas vertrekken we naar Torres del Paine, nummer 5 op de mooiste plekken op aarde, aldus National Geographic. We zijn benieuwd...
Snel van de korte broek in een dikke jas en muts geschoten en onderweg naar het hotel. Het lijkt hier wel een wintersport dorp, de straatjes en huisjes voelen als Oostenrijk aan afgemaakt door de witte bergtoppen op de achtergrond.
Na een nachtje rust zijn we naar National Park: Tierra del Fuego gegaan, oftewel vuurland. Fun Fact; (die van Roland, niet van Ross) waar ik altijd als klein jongetje dacht dat Vuurland warm was en vol vulkanen, is het er eigenlijk altijd koud. De naam komt van de Spaanse veroveraars vandaan. De inheemse bevolking was ondanks de kou vrijwel altijd naakt. Ze maakten daarom op elke plek, zelfs op hun bootjes vuurtjes. Toen de Spaanse schepen aankwamen zagen ze overal lichtjes.
Bij aankomst kwamen we bij een piertje aan, waarbij elke toerist een Fin del Mundo stempel in het paspoort liet zetten door een oude man met snor. Kak, uiteraard waren wij het paspoort vergeten. We hebben daarom een paspoortje van hem gekregen met stempeltje. Toen hij ontdekte dat we uit Nederland kwamen, trok hij een oranje Unox muts tevoorschijn, zette hem op en schreeuwde Maxima, Maxima! We kregen een extra stempel 'We love Maxima’.
We liepen vervolgens de Sendero trail (kust route). Was werkelijk sprookjesachtig. De groene zee, kleine strandjes met rotsen, grasveldjes, afgewisseld met bomen begroeid met mos. Alsof je in droomvlucht in de Efteling was beland. De elfjes moest je er alleen bij denken.
De volgende dag stond er een boottocht op het programma door het Beagle kanaal met visite aan een zeeleeuwen kolonie. Ken je trouwens die mop van die boot? Juist, die ging niet. Het waaide te hard en de bootjes mochten daarom de haven niet uit. Daarom maar de bus regelen voor morgen naar Chili. Ken je trouwens die mop van die bus? Juist, die ging niet. Dag langer dus in Ushuaia blijven. Op zoek naar een hotel; paniek, geen hotel te krijgen. De laatste gevonden voor 130 euro (de volgende was 650). In een krot waar je zowel de linker als de rechter buren kon horen, zijn we met oordoppen de nacht doorgekomen.
Op weg naar Chili, zijn we nog even besnuffeld door honden. Niet op zoek naar drugs, maar naar appels. Ze zijn daar licht panisch voor ingebrachte voedingswaar.
We zijn in Punta Arenas naar een pinguïneiland geweest waar wel 70.000 pinguïns wonen. Hoewel je niet van het pad af mocht komen, trokken de pinguïns daar niet veel van aan. We konden foto's van dichtbij nemen; knuffelende verliefde pinguïns, pinguïn baby's, pinguïns die zich uitrekten, gravende pinguïns, copulerende pinguïns, we've seen it all. Alleen het dansen van de pinguïns viel vies tegen, blijken ze in de film beter te kunnen.
De terugreis op het veerbootje verliep niet voor iedereen even goed, de hoge golven zorgde voor een aantal kotsers aan boord. Gelukkig hielden wij ons sterk. Na Punta Arenas vertrekken we naar Torres del Paine, nummer 5 op de mooiste plekken op aarde, aldus National Geographic. We zijn benieuwd...
-
23 Januari 2015 - 18:09
Tatjana:
Vet lieve pinguins :) !!!
Elk verhaal is zo bijzonder! Kan elke keer alleen maar reageren met aaah ooooh en supermooi! Ben benieuwd naar Torres del Paine.
xxx -
23 Januari 2015 - 18:10
Mammanja:
Waanzinnig mooie foto's!!
Leuk om weer even te hebben gefacetimed gisteren. Ik had dus al veel gehoord van deze belevenissen. Om nu de foto's erbij te zien maakt het nog leuker .....
Xxxx -
23 Januari 2015 - 19:50
Mary Ann:
Het ziet er allemaal schitterend uit zeg. Vooral de wandeltocht, wat mooi. Lijkt zelfs alsof jullie de enige toeristen daar zijn. Is het echt zo rustig of wachten jullie net zo lang tot iedereen vertrokken is? ;)
Mooi aanschouwelijk onderwijs die pinguins!
Heel veel plezier samen x -
23 Januari 2015 - 21:04
Merel:
Wat een superleuke dingen maken jullie mee! Geniet nog van jullie reis!
Xxxx -
26 Januari 2015 - 13:18
Evianne:
Wow tien, wat een prachtige verhalen en foto's. Klinkt zo mooi. Zullen we binnenkort een x skypen/facetimen?
Enjoy.
Dikke kus -
26 Januari 2015 - 15:35
Anja:
Schattig zeg die pinguins! Nemen jullie er eentje mee naar huis? Mooie foto's en leuk verhaal weer! Xx hoop dat we snel weer kunnen bellen! -
26 Januari 2015 - 16:01
Linda (jaloerse Ex-reisgenoot Tien):
Wow, wat een moois allemaal!! Moesten jullie je neus dichtknijpen bij al die pinguïns? Zuid Amerika is hele andere wereld dan OZ, maar zeker niet minder mooi...Geniet van dit mooie en onvergetelijke avontuur! Jullie zien er stralend uit :-) Liefs uit Delft -
26 Januari 2015 - 16:17
Jasmijn:
Wat maken jullie een hoop mee zo! En wat een mooie natuur daar.
Leuk om mee te lezen en te kijken.
x -
28 Januari 2015 - 10:28
Ot:
Like :-)
Spectaculair weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
